Levamos máis dun mes de confinamento e sen dúbida, unhas das máis afectadas por este peche foron as crianzas. Novos xogos, novas rutinas, novas tarefas, novos usos do espazo, novas compañeiras de xogo, no mellor dos casos, as adultas ou a soidade.
E eu que pensaba que estas cousas xa non pasaban…. Home, a estas alturas de partido daba por sentado que o de poñer somieres metálicos pechando as leiras, ou facer engadidos de ladrillo e uralita en vivendas rurais xa estaba superado.
Hai algunhas datas volveu ao Museo do Mar do Vigo unha peza arqueolóxica que nos últimos anos probablemente fixo máis quilómetros que cando chegou as nosas terras por primeira vez, alá polo século VI d.C., procedente de Terra Santa.
Hai uns 4000 anos, nos momentos finais do III milenio a.C. e comezos do II, xurde no Noroeste da Península Ibérica un foco orixinal do que hoxe nós consideraríamos “arte”, aínda que quen o fixo, evidentemente, non o xulgara como tal: a arte rupestre.
En verdade, son un tramposo… O título do post non debería ser “O sexo na Prehistoria”, senón algo así como “Reflexión sobre os prexuízos de xénero no estudo da Prehistoria e a Historia”.
Nas sociedades actuais, a relixión constitúe unha esfera pechada, ao marxe dos outros ámbitos da vida. Nós imos a misa os domingos, e o resto da semana comportámonos coma uns pecadores de la pradera.
Este confín da galaxia chamado Galicia sempre tivo fama de lugar illado, afastado dos grandes centros neurálxicos. As súas condicionantes orográficas non favoreceron que quen mandaba (foran poderes políticos ou económicos), fixeran un esforzo por mellorar as súas comunicacións por terra.
Segundo vai avanzando a crise, e mentres que o cabalo de Atila da crúa realidade está a esmagar os brotes verdes que nos din que están a xurdir -transformando o noso soar nun terreo ermo-, teño a sensación de que me estou a converter nun castrexo.
Estamos sen dúbida ante unha das lendarias sentenzas que marcaron o devir do pobo galego, posiblemente dende tempos inmemoriais. Se obra de Castelao foi xusta merecedora de seren declarada Ben de Interese Cultural na categoría de patrimonio inmaterial, esta frase non debería ser menos.
